Het ziektebeeld

Hartfalen (decompensatio cordis) is een aandoening die wordt veroorzaakt door een verminderde pompfunctie van het hart. Het uit zich vooral in een klinisch beeld waarbij dyspnoe, oedeemvorming en moeheid voorop staan. Hartfalen kan acuut ontstaan bijvoorbeeld ten gevolge van acuut coronair syndroom  maar kan ook chronisch zijn. Chronisch hartfalen komt het meeste voor.

Om de verminderde pompfunctie van het hart op te vangen treden er compensatiemechanismen in werking zoals de activatie van het renine-angiotensine-aldosteronsysteem (RAAS) en de sympathicus, samen noemen we dit het neurohormonale systeem. 

Hartfalen kan worden onderverdeeld in een systolische en een diastolische disfunctie. Bij diastolische disfunctie vult het hart zich moeilijker met bloed doordat de spieren van het hart zich minder goed kunnen ontspannen. Bij systolische disfunctie kan de hartspier minder goed samentrekken. Het hart pompt per hartslag minder bloed rond dan normaal. 

Systolisch en diastolisch hartfalen komen ook regelmatig samen voor (1, 20). 

Geef hier je feedback op dit onderdeel!